Każdy ma prawo – część 4

Każdy ma prawo,  na przykład, do odmowy wykonania polecenia uprawnionego organu. Każdy może uznać, że nikt nie będzie mu dyktował, co może robić. To prawda, ale należy pamiętać, że to prawda nosząca za sobą konsekwencje.

Dziś kolejna historia, o kolejnej kumulacji, tym razem podwójnej.
Pewien mężczyzna postanowił się jeździć samochodem, mimo iż nie miał do tego uprawnień, uznał też, że może zatrzymywać się, kierowanym przez siebie pojazdem, w dowolnym miejscu, również objętym zakazem zatrzymywania się. Postanowił, że nikt nie będzie dyktował mu, co może robić.

 

Jak postanowił, tak zrobił, niestety jego postawa najpierw nie spotkała się ze zrozumieniem ze strony strażników miejskich, a potem, stanowczym brakiem wyrozumiałości wykazał się Sąd, gdzie trafił wniosek o ukaranie.

Zdaniem Sądu dowody przedstawione w sprawie przez oskarżyciela publicznego nie budziły wątpliwości co do winy sprawcy, który popełnił wykroczenia z art. 92 pragraf 1 kodeksu wykroczeń i art. 94 paragraf 1 kodeksu wykroczeń.

Sąd uznał, w trybie nakazowym, mężczyznę  za winnego i ukarał go karą grzywny w wysokości 1000,00 zł, orzekł wobec obwinionego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy. Orzekł też koszty dodatkowe w wysokości łącznej 170,00 zł.

Tyle wyrok Sądu. Oczywiście ukarany może zlekceważyć wyrok, ale konsekwencje naprawdę są bardzo poważne.
Zdjęcie przedstawia skan wyroku Sądu RP w przedmiotowej sprawie.

 




Każdy ma prawo – część 5

Każdy ma prawo,  na przykład, do odmowy wykonania polecenia uprawnionego organu. Każdy może uznać, że nikt nie będzie mu dyktował, co może robić. To prawda, ale należy pamiętać, że to prawda nosząca za sobą konsekwencje.

Dziś kolejna historia, o kolejnej poczwórnej kumulacji.

4 lutego 2021 roku, na Placu Piastów w Gliwicach, pewien mężczyzna pił alkohol, co stanowi czyn zabroniony. Zapalił też papierosa, co również, szczególnie na przystanku komunikacji miejskiej jest zabronione. To jednak nie wszystko, ponieważ nie zastosował się do obowiązującego wtedy nakazu zakrywania nosa i ust. Jakby tego wszystkiego było mało. W tym samym miejscu i czasie używał słów powszechnie uznawanych za nieprzyzwoite.

Podsumowując – naruszył przepisy – art. 431 ust.1 ustawy z dnia 26 października 1982 r. o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi, art.13 ust.2 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia przed skutkami używania tytoniu   i wyrobów tytoniowych, art. 16 paragraf 1 a kodeksu wykroczeń oraz art.141 kodeksu wykroczeń.

Zdaniem Sądu dowody przedstawione w sprawie przez oskarżyciela publicznego nie budziły wątpliwości co do winy sprawcy.

Sąd uznał, w trybie nakazowym, mężczyznę  za winnego i wymierzył mu karę jednego miesiąca ograniczenia wolności polegającej na obowiązku wykonywania nieodpłatnej, kontrolowanej pracy  społecznej w wymiarze 40 godzin.

Zdjęcia przedstawiają skan wyroku Sądu RP w przedmiotowej sprawie.




Przepis na środę – art. 66 Kodeksu wykroczeń

Fałszywy alarm

To zachowanie, z jednej strony skrajnie nieodpowiedzialne, z drugiej – równie skrajnie niebezpieczne.

Sprawca, działając z nieakceptowanych powodów, wprowadza w błąd przede wszystkim organy ochrony bezpieczeństwa porządku publicznego lub zdrowia – Straż Pożarną, Policję, Pogotowie Ratunkowe, Straż Miejską.

Przy czym przez nieakceptowane powody należy rozumieć np. złośliwość bądź swawolę.

Bardzo często są to fałszywe alarmy bombowe w szkołach, instytucjach publicznych, rzadziej w zakładach pracy, angażujące wiele sił i środków ze strony właściwych służb.

Środkiem do realizacji takiego fałszywego alarmu najczęściej bywa e-mail czy telefon komórkowy.

Odpowiedzialności podlega sprawca bez względu na to czy jego działanie spowodowało jakieś czynności, czy też nie.

Jeżeli czynności zostały podjęte, Sąd może orzec środek karny w postaci nawiązki.

Drugą postacią wykroczenia z art. 66 Kodeksu wykroczeń jest umyślne, nieuzasadnione blokowanie telefonicznych numerów alarmowych.

Do takiego czynu dochodzi np. kiedy sprawca, korzystając z numeru alarmowego, wielokrotnie zgłasza sprawę, której rozwiązanie nie wymaga wzywania w trybie alarmowym Policji, Straży Pożarnej czy Pogotowia Ratunkowego, albo kiedy w sposób nieuzasadniony usiłuje przedłużać czas połączenia niezbędny dla złożenia zawiadomienia o zdarzeniu. Takim przykładem może być zgłaszanie pod numer 112 drobnej rany palca.

Sprawca wykroczenia z art. 66 Kodeksu wykroczeń podlega karze aresztu, ograniczenia wolności lub grzywny do 1500 zł. W przypadku wywołania niepotrzebnej czynności można orzec nawiązkę do 1000 zł.

 

Art.  66.  §  1.  Kto:

1)  chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia,

2)  umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego

podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.

§  2.  Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych.




Międzynarodowy Dzień Dziecka Zaginionego

Początkowo, to miał być tylko zwykły wpis o jednym ze Świąt nietypowych. Poruszeni tragedią, zamordowanego 11-latka z Katowic postanowiliśmy poruszyć niezmiernie trudny temat, jakim jest ochrona dzieci przed dorosłymi przestępcami.

Pierwszym krokiem powinno być uświadomienie dziecku, kim jest obcy i wpojenie zasady „nie oddalamy się z obcą osobą”.

Ten „miły” pan, który rozdaje cukierki, nie musi być wcale miły. Nauczmy dziecko, że na placu zabaw są często inni rodzice i jeżeli ktoś zachowuje się niewłaściwie, mogą i powinny zwrócić się do nich o pomoc.

Nauczmy, że strażnik miejski czy policjant to nie jest osoba, której należy się bać, tylko ktoś do kogo można zwrócić się w każdej sprawie.

Przede wszystkim, rozmawiajmy z dziećmi, uczmy ich tego, że mogą do nas, rodziców, przyjść z każdym problemem. Nieważne jak bardzo jesteśmy zmęczeni, chwila uwagi poświęcona dorastającemu młodemu człowiekowi jest niezwykle istotna i może uchronić przed tragedią.

Niestety, często to nie wystarczy. Wg dostępnych danych większość ofiar zna swoich prześladowców. I tu pojawia się problem, który nie ma prostego rozwiązania, bo jak przed zagrożeniem, które pochodzi ze strony „nieobcego” – sąsiada, starszego kolegi, czy ulubionego … (w 80% przypadków ofiara zna sprawcę). Więcej, w kolejnym tekście, już wkrótce.

Poniżej link do świetnego filmiku, który od kilku dni krąży po sieci. Niesie dobre przesłanie, warto by nie tylko rodzice go obejrzeli.

link

zdjęcie:pixabay.com




Gdzie się zaczyna, a gdzie się kończy … postój Taxi?

Przekreślony znak „TAXI” oznacza początek postoju. Czyli wolno dokonać postoju przed przekreślonym znakiem D-20 oraz za znakiem D-19. Jest sytuacja, w której kierujący dokona postoju przed znakiem D-19 a za znakiem D-20.

Wystarczy zapamiętać, że znaki D-19 oraz D-20 to strefa, w której zatrzymywać mogą się wyłącznie taksówki.

Ważne dla wyjaśnienia problemu jest Rozporządzenie Ministra Infrastruktury z dnia 3 lipca 2003 r. w sprawie szczegółowych warunków technicznych dla znaków i sygnałów drogowych oraz urządzeń bezpieczeństwa ruchu drogowego i warunków umieszczania ich na drogach.

Początek odcinka jezdni przeznaczonego dla postojów Taxi (osobowych) oznacza znak D-19.

Ważne!

Znak D-19 powinien być wykonany dwustronnie i umieszczony przy krawężniku obok miejsca postojowego dla pierwszej taksówki.

Znak D-19

Znak D-20, oznaczający koniec postoju taksówek oznacza koniec odcinka jezdni, przeznaczonego do postoju taksówek i należy go umieścić na końcu wyznaczonego miejsca postojowego (dla pojazdu taxi).

Znak D-20

O tym oznakowaniu, warto pamiętać również dlatego, że za niestosowanie się do ww. oznakowania można zostać ukaranym grzywną w wysokości 100 zł oraz uzyskać wpis 1 punktu karnego.




Bezpieczeństwo dziecka, kilka prostych rad dla Mamy i Taty

Łatwowierność i naiwność dziecka są często przyczynami kłopotów, czasami mogą być przyczyną – tragedii. Powinniśmy robić wszystko, aby nasze dzieci były bezpieczne na co dzień. Dlatego też niezbędne jest wyrobienie w dziecku odruchu nieufności wobec osób nieznajomych.

Oto kilka prostych rad, których wykorzystanie może wam pomóc:
1. Zakazujcie, stanowczo, dzieciom przyjmowania od obcych jakichkolwiek prezentów i słodyczy, oddalania się z obcymi, wsiadania do pojazdów kierowanych przez obcych!
2. Uczcie swoje dzieci, aby podczas Waszej nieobecności w domu nie otwierały drzwi obcym, nawet znajomym i innym dzieciom!
3. Zabrońcie im otwierania drzwi klatki schodowej domofonem, jeżeli osobą zgłaszającą się jest ktoś obcy!
4. Nie ujawniajcie dzieciom miejsc przechowywania w domu przedmiotów wartościowych, nie rozmawiajcie przy nich o swoich zarobkach, planowanych inwestycjach itp.!
5. Starannie wybierajcie drogę, którą dziecko będzie podążało do szkoły, Uczcie je bezpiecznego poruszania się po drogach!
6. Starajcie się docierać do wszystkich publikacji na temat dzieci – ich wychowania i bezpieczeństwa!

 

Uczyńcie wszystko, aby zabawy dzieci były zawsze bezpieczne, uczcie dzieci rozwagi, ale i sami bądźcie przewidujący!

 

 

zdjęcie poglądowe (freepik.com)