Przestrzeń dla psa – projekt żółty pies” to międzynarodowa kampania skierowana do wszystkich, którzy stykają się z psami, sympatyków, właścicieli i tych, którzy co prawda wolą koty, ale są otwarci na wiedzę.

W poprzednim tekście przedstawiono kolory stosowane w oznakowaniu psów, które pozwalają ocenić, w jakim są stanie psychicznym. Dziś krótkie wyjaśnienie skąd się to wszystko wzięło.
„Żółty pies” jest bardzo popularny w Europie i został stworzony przede wszystkim dla psów (i ich właścicieli), które potrzebują nieco więcej przestrzeni wokół siebie.

Co to oznacza?

Oznacza to, że do tak oznakowanego psa nie powinniśmy podchodzić, głaskać, zaczepiać itp.

W trakcie rozwijania projektu pojawiły się kolejne kolory, związane z innymi sytuacjami i innymi zastosowaniami.

Po co to wszystko?

Projekt „żółty pies” jest dobrym uzupełnieniem zasad obowiązujących właścicieli psów a wynikających z obowiązującego prawa

Zdjęcie: zooart.pl

Było już o obowiązkach właścicieli psów – dziś o psach i ich właścicielach, nieco inaczej niż dotychczas.
Czasem można zauważyć, że pies znajdujący się ze swoim właścicielem w miejscu publicznym nosi np. na obroży tasiemkę w konkretnym kolorze, albo ma w tym kolorze obrożę lub szelki.
Warto wiedzieć, dlaczego tak się dzieje.

Co za tym oznaczają te kolory?

Czerwony – nie wolno zbyt blisko podchodzić do zwierzęcia i należy zachować szczególna ostrożność.
Żółty – pies jest nerwowy i nieprzewidywalny.
Pomarańczowy – pies nie akceptuje i nie dogaduje się z innymi psami.
Niebieski – pies w trakcie szkolenia lub pies na służbie, zalecana ostrożność w kontaktach.
Zielony – można bez przeszkód podejść do psa samemu lub ze swoim zwierzakiem. Pies jest nastawiony przyjacielsko.
Biały – pies niepełnosprawny.
Purpurowy – nie wolno karmić zwierzęcia.

tekst inspirowany: myanimal.com.pl

zdjęcie https://www.healthcareforpets.com