Z myślą o mieszkańcach – prywatnych osobach, które chcą pomóc uchodźcom z Ukrainy, a nie wiedzą jak zacząć – uruchomiony został specjalny dwujęzyczny serwis www.slaskiedlaukrainy.pl koordynowany przez Regionalny Ośrodek Polityki Społecznej Województwa Śląskiego.

Osoby mogące ugościć uchodźców podają kilka informacji o tym kogo i gdzie mogą przyjąć oraz swoje dane kontaktowe, aby ułatwić bezpośredni kontakt ze sobą.
Zachęcamy do otwarcia swoich serc i pomocy potrzebującym.

poniżej przedstawiamy najważniejsze informacje oraz numery telefonów pod jakimi można się kontaktować oraz uzyskać więcej informacji, oraz informacje o miejscu zbiórki darów dla obywateli Ukrainy.

Wydarzenie rozpocznie się o godzinie 14:00. W pierwszej części zaplanowano panele dyskusyjne i prelekcje.

Poza panelem dyskusyjnym w holu głównym budynku Cechowni odbędzie się forum wymiany doświadczeń i wiedzy. Do godziny 18:00 będzie można odwiedzić stoiska informacyjne m.in. Miasta Gliwice, organizacji pozarządowych angażujących się w pomoc uchodźcom z Ukrainy, Politechniki Śląskiej, Business Centre Club. Zorganizowany zostanie także punkt informacyjny Miasta Gliwice, które koordynuje działania na rzecz obywateli Ukrainy. Na miejscu będą tłumacze języka ukraińskiego, a wszyscy zainteresowani otrzymają słowniczek podstawowych fraz ukraińskich.

Cały przychód ze sprzedaży cegiełek zostanie przeznaczony na wsparcie organizacji świadczącej pomoc osobom poszkodowanym w czasie wojny na Ukrainie.

Gliwice dla Ukrainy/ Глівіце для України – wydarzenie charytatywne

17 lutego 2022 r. około 20:00 otrzymaliśmy zgłoszenie o osobie leżącej na ulicy Paulińskiej (dzielnica Politechnika, rejon 3).

Na miejscu znaleźliśmy mężczyznę, który spał na chodniku.

Po obudzeniu okazał się agresywnym. Ponieważ czuliśmy od niego wyraźną woń alkoholu, podjęliśmy decyzję o przewiezieniu go do Izby Wytrzeźwień – a z uwagi na jego agresywne zachowanie, również o użyciu przymusu bezpośredniego. Mężczyzna trafił pod opiekę personelu Izby Wytrzeźwień.

foto: Straż Miejska Gliwice

Opisaliśmy (w poprzednim odcinku) kto, co i ogólnie gdzie musi zrobić, by być sprawcą wykroczenia.
Pora opisać dokładniej „kiedy” i „gdzie”.

Wyraźnie opisuje ten problem art. 4 Kodeksu wykroczeń. Cyt:
„§ 1. Wykroczenie uważa się za popełnione w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był zobowiązany”

Zwróćcie uwagę na fragment „działał lub zaniechał działania”. Wynika z niego, że sprawca wykroczenia może być, nie tylko ktoś, kto podjął działanie, ale również ten, który działania nie podjął, mimo że był do niego zobowiązany.

Przykład(y)?

Podjęcie działania – „Kto umieszcza w miejscu publicznym, do tego nieprzeznaczonym, plakat, afisz, apel, ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok publiczny w innym miejscu bez zgody zarządzającego tym miejscem”

(art. 63a § 1 Kodeksu Wykroczeń)

Brak  działania – (mimo obowiązku) „Kto, będąc właścicielem, administratorem, dozorcą lub użytkownikiem nieruchomości, nie dopełnia obowiązku umieszczenia w odpowiednim miejscu albo utrzymania w należytym stanie tabliczki z numerem porządkowym nieruchomości, nazwą ulicy lub placu albo miejscowości”

(art. 64 § 1 Kodeksu Wykroczeń)

I druga część Art. 4 Kodeksu Wykroczeń:
„§ 2. Wykroczenie uważa się za popełnione na miejscu, gdzie sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek nastąpił lub miał nastąpić.”

W kontekście przytoczonych wcześniej przepisów miejscem popełnienia wykroczenia będzie:
a) W przypadku art. 63a § 1 Kodeksu Wykroczeń – miejsce, gdzie wywieszono plakat, afisz itd.
b) Budynek, na którym powinna się znaleźć tabliczka z numerem porządkowym posesji.

Oczywiście przykładów jest znacznie więcej, my posłużyliśmy się przepisami z Rozdziału VIII Kodeksu Wykroczeń  „Wykroczenia przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu”.

W kolejnym tekście wyjaśnimy, czym jest usiłowanie popełnienia czynu zabronionego.

Wszystkie cytaty (w kolorze czerwonym) pochodzą z ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks Wykroczeń (źródło).

Pewien właściciel pojazdu udostępnił go innej osobie. Ta popełniła wykroczenie drogowe.
I tu kończą się żarty.
Właściciel pojazdu, na żądanie uprawnionego organu, jakim jest Straż Miejska, odmówił wskazania, komu udostępnił swoją własność. Tym samym popełnił wykroczenie z art. 96 § 3 Kodeksu wykroczeń.
Do Sądu trafił wniosek o ukaranie. Ten uznając, że dowody winy sprawcy są bezsporne, w trybie nakazowym, wymierzył mu grzywnę w wysokości 600 zł oraz zobowiązał do pokrycia pozostałych kosztów, w kwocie łącznej 180 zł.

Czy odpowiadanie za cudze błędy ma sens?
Każdy ma prawo do podejmowania decyzji, które uważa za właściwe, każdy musi liczyć się z ponoszeniem konsekwencji takich decyzji.

Przypominamy:
Art.  96. Kodeksu Wykroczeń (źródło)
§  1.  Właściciel, posiadacz, użytkownik lub prowadzący pojazd, który na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu dopuszcza:
1)  do prowadzenia pojazdu osobę niemającą sprawności fizycznej lub psychicznej w stopniu umożliwiającym należyte prowadzenie pojazdu,
2)  do prowadzenia pojazdu osobę niemającą wymaganych uprawnień,
3)  do prowadzenia pojazdu osobę znajdującą się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka,
4)  pojazd do jazdy pomimo braku wymaganych dokumentów stwierdzających dopuszczenie pojazdu do ruchu,
5)  pojazd do jazdy, pomimo że pojazd nie jest należycie zaopatrzony w wymagane urządzenia i przyrządy albo pomimo że nie nadają się one do spełnienia swego przeznaczenia,
6)  do korzystania z pojazdu samochodowego w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem,
podlega karze grzywny.
§  2. Tej samej karze za czyny określone w § 1 pkt 1, 3-6 oraz za nieumyślne dopuszczenie do prowadzenia pojazdu na drodze publicznej przez osobę niemającą wymaganych uprawnień podlega dyspozytor pojazdu lub osoba, do której obowiązków należą jego czynności, a jeżeli takiej osoby nie wyznaczono – kierownik jednostki dysponującej pojazdem.
§  3.  Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.

Tak, musi się przedstawić, mówi o tym art. 22 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 o strażach gminnych, którą znajdziecie w tym miejscu (źródło).

Art. 22 – Strażnik przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 12, jest obowiązany przedstawić się imieniem i nazwiskiem, a ponadto na żądanie osoby, której czynności te dotyczą, okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający odczytanie i zanotowanie nazwiska strażnika oraz organu, który wydał legitymację.

Warto, jednak zauważyć, że musimy to zrobić tylko raz, w sposób określony w powyższym przepisie. Jeżeli osoba, wobec której podejmowana była interwencja, miała możliwość np. zanotowania nazwiska strażnika oraz organu, który wydał legitymację, nie skorzystała z niej, to nie może żądać powtórnego i kolejnego przedstawiania się i okazywania legitymacji.

Podejmując interwencję mamy obowiązek podać jej podstawę prawną i faktyczną. Tu również należy zaznaczyć, że nie ma obowiązku wielokrotnego powtarzania tej informacji. Tym bardziej że taka czynność niepotrzebnie przedłużałaby czas wykonywania czynności służbowych. Trzeba też zwrócić uwagę na to, że nie mamy obowiązku przytaczać brzmienia przepisu, który przywołujemy jako podstawę prawną czynności.

Wzywanie do wskazania takiego brzmienia, nie ma sensu, niepotrzebnie przedłuża czas interwencji i może doprowadzić do przykrych konsekwencji w przypadku odmowy wykonania polecenia wydanego na podstawie prawa.

Przypominamy też:
Na działanie strażników przysługuje prawo złożenia zażalenia do prokuratora.
Mówi o tym art. 20 przywoływanej wcześniej ustawy o strażach gminnych (źródło):
Art. 20 – Na zastosowanie i sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1–3 i 4–9 oraz art. 14, przysługuje zażalenie do prokuratora.

12 lutego 2022 r. około godziny 11:30 na skrzyżowaniu ulic Barlickiego i Zwycięstwa (dzielnica Śródmieście, rejon 6) zauważyliśmy pojazd stojący w odległości mniejszej niż 10 metrów od skrzyżowania i przejścia dla pieszych, dodatkowo, na powierzchni wyłączonej z ruchu. Mężczyzna siedzący za kierownicą oświadczył, że on „tylko na chwilę”, ale poproszony o okazanie prawa jazdy, zmienił zdanie i stwierdził, że jednak nie on prowadził samochód.

Po chwili pojawiła się kobieta, która stwierdziła, że to ona prowadziła pojazd. Niestety (dla niej) co innego wynikało z analizy miejskiego monitoringu, który wyraźnie wskazał na mężczyznę jako prowadzącego. Okazało się też, że mężczyzna nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami. Wobec sprawcy wykroczeń wyciągnęliśmy konsekwencje prawne, a sprawą braku uprawnień zajmie się Sąd.

Przypominamy:
1. Za postój w obrębie skrzyżowania „taryfikator mandatów” (poz. 165) przewiduje, kare grzywny w wysokości 300 zł – wykroczenie z art. 97 Kodeksu wykroczeń w związku z art. 49 ust. 1, pkt 1 Ustawy prawo o ruchu drogowym.
2. Za postój w odległości mniejszej niż 10 metrów od przejścia dla pieszych „taryfikator mandatów” (poz. 166) przewiduje grzywnę w wysokości od 100 do 300 zł – wykroczenie z art. 97 Kodeksu wykroczeń w związku z art. 49 ust. 1, pkt 2 Ustawy prawo o ruchu drogowym.

3. Za postój na powierzchni wyłączonej z ruchu „taryfikator mandatów” (poz. 281) przewiduje, kare grzywny w wysokości 100 zł – wykroczenie z art. 92 paragraf 1 Kodeksu wykroczeń.
4. Za poruszanie się pojazdem bez uprawnień o wysokości kary decyduje Sąd. Wykroczenie z art. 94 Kodeksu Wykroczeń

Rozporządzenie Prezesa Rady Ministrów z dnia 30 grudnia 2021 r. zmieniające rozporządzenie w sprawie wysokości grzywien nakładanych w drodze mandatów karnych za wybrane rodzaje wykroczeń (źródło).

Ustawa z dnia 20 maja 1970 r. Kodeks Wykroczeń (źródło).

Ustawa  dnia 20 czerwca 1997 r. prawo o ruchu drogowym (źródło).

Dziś eko-poniedziałek, czas na historię o braku zrozumienia dla ochrony środowiska. Historia, którą Wam przedstawimy ma co prawda niemal tydzień, jednak jej przesłanie jest aktualne bez względu na czas, w którym się wydarzyła.

09.02.2022 r. około godziny 11:50 w trakcie kontroli ogródków działkowych „R.O.D. Jaśmin” przy ul. Perseusza w Gliwicach (dzielnica Kopernik, rejon 1) zauważyliśmy dym wydobywający się z jednego z ogródków działkowych.

W związku z tym, że miał wyczuwalny silny, nieprzyjemny zapach, podjęliśmy czynności zmierzające do wyjaśnienia, jakiego rodzaju opał jest spalany w tym miejscu.

Okazało się, że na jednej z działek, w piecu typu koza mężczyzna spalał plastikowe elementy oraz wypalał kable.

Wobec mężczyzny, w związku z termicznym przekształcaniem odpadów poza spalarnią (wykroczenie z art. 191 ustawy z dnia 14 grudnia 2012 r. o odpadach), wyciągnęliśmy konsekwencje prawne.

Przypominamy!
Art. 191 ustawy z dnia 14 grudnia 2021 r. o odpadach (źródło)
Kto, wbrew przepisowi art. 155, termicznie przekształca odpady poza spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów – podlega karze aresztu albo grzywny.

Art. 155 ustawy z dnia 14 grudnia 2021 r. o odpadach (źródło)
Termiczne przekształcanie odpadów prowadzi się wyłącznie w spalarniach odpadów lub we współspalarniach odpadów, z zastrzeżeniem art. 31 zezwolenie na spalanie odpadów poza instalacjami i urządzeniami.

Kiedy został wprowadzony?
29 lipca 1991 r. Rada Europy wprowadziła numer 112 jako ogólnoeuropejski numer alarmowy. Numer ten działa również w Polsce, ale nie zastępuje działających numerów alarmowych, lecz działa obok nich.

Jak działa?
Centra Powiadamiania Ratunkowego tworzą system, który obsługuje zgłoszenia kierowane do numerów alarmowych: 112, 997 (policja), 998 (straż pożarna) oraz 999 (pogotowie ratunkowe).
Co można zgłaszać operatorowi numeru 112?
• Zagrożenia bezpieczeństwa,
• Zagrożenia porządku publicznego,
• zagrożenia życia, zdrowia i mienia,
• zagrożenia środowiska (sytuacje nagłe),
• przestępstwa,
• kiedy uznamy, że niezbędne jest natychmiastowe działanie Policji, Państwowej Straży Pożarnej lub Państwowego Ratownictwa Medycznego (ostateczna ocena należy do operatora 112).

Jakie sytuacje należy zgłaszać? (przykłady)
• nagłe zagrożenia życia, zdrowia, środowiska,
o silne krwawienia i uszkodzenia ciała,
o omdlenia i utrata świadomości,
• pożary,
• przypadki porażenia prądem,
• nagłe zagrożenia mienia,
o kradzieże, włamania,
o rozboje i inne przypadki użycia przemocy,
• podejrzenie prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających,
• rozpoznania osoby poszukiwanej przez organy ścigania, wymiar sprawiedliwości,

NIE WOLNO korzystać z numeru 112, gdy sytuacja nie wymaga interwencji służb ratunkowych, gdy chcesz na przykład:
• sprawdzić, czy numer 112 naprawdę działa,
• zgłosić fikcyjne zgłoszenie,
• zasięgnąć jedynie informacji na temat pogody, rozkładu jazdy komunikacji miejskiej, kolejowej lub lotniczej,
• poinformować o utrudnieniach w ruchu drogowym,
• wyrazić opinię dotyczącą dowolnego tematu, wydarzenia lub osoby,
• przesunąć umówione spotkanie z przedstawicielami  organów ścigania,
• wezwać taksówkę, zamówić pizzę lub pomoc drogową,
• uzyskać poradę prawną lub medyczną,
• uzyskać numer telefonu do służb.

Aby uniknąć przypadkowego połączenia ze 112:
• blokuj klawiaturę, kiedy nie korzystasz z telefonu,
• przechowuj telefon w bezpiecznym i niedostępnym dla dzieci miejscu,
• jeśli przypadkowo wybierzesz numer alarmowy 112, pozostań na linii i poinformuj operatora numerów alarmowych, że żadna pomoc nie jest Ci potrzebna, a zgłoszenie zostało wywołane przypadkowo.

Blokowanie linii numeru alarmowego może wiązać się z odpowiedzialnością.
Za umyślnie i nieuzasadnione blokowanie numerów alarmowych grozi kara aresztu, ograniczenia wolności lub do 1,5 tys. zł grzywny – podstawa prawna – art. 66 § 1 pkt 2 Kodeksu wykroczeń (źródło).

Art.  66 § 1 – Kto:
1)  chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia,
2)  umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.
§  2 – Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych.

Zdjęcie: www.gov.pl

Przekonał się o tym między innymi kierujący samochodem dostawczym, który zatrzymał się, dziś (10.02.2022 r.) na miejscu zastrzeżonym dla osób niepełnosprawnych na ulicy Dolnych Wałów (dzielnica Śródmieście, rejon 6). Nie dysponował kartą parkingową, więc nie wykazaliśmy zrozumienia dla jego wyjaśnień. Wyciągnęliśmy wobec niego konsekwencje przewidziane prawem.
Przypominamy:

Zatrzymanie pojazdu na miejscu zastrzeżonym dla osoby niepełnosprawnej stanowi wykroczenie z art. 92 § 1 Kodeksu wykroczeń.
Zgodnie z obowiązującym „taryfikatorem mandatów” (poz. 288) grzywna za postój na miejscu zastrzeżonym dla osób niepełnosprawnych wynosi 800 zł + 5 punktów karnych (źródło).

Wszystko ma swój czas i miejsce. Każdy ma prawo decydować…
Historia tego rodzaju zwykle zaczyna się od pomysłu. Pomysłu, żeby się napić piwa, na świeżym powietrzu, a potem to już…
Tak było w przypadku mężczyzny, który w połowie czerwca ubiegłego roku postanowił napić się piwa na ulicy Na Piasku (dzielnica Śródmieście, rejon 6), zapalił przy tym papierosa. Oczywiście palenie tytoniu nie jest zabronione (poza miejscami wyznaczonymi), ale już zaśmiecanie miejsc publicznych niedopałkami owszem, jest zabronione.
Mężczyzna nie był zadowolony ze spotkania z nami, czemu dał wyraz, używając słów wulgarnych w miejscu publicznym. Nie przyjął też kary za popełnione wykroczenia. Sprawa trafiła do Sądu.

Ale…

To nie koniec historii.

Niemal tydzień później, ten sam mężczyzna po raz kolejny naruszył obowiązujące prawo. Tym razem, na przystanku komunikacji publicznej na Placu Piastów palił papierosy w miejscu, gdzie jest to zabronione, zaśmiecił niedopałkami miejsce publiczne i w tymże miejscu używał publicznie słów wulgarnych.
Po raz kolejny nie przyjął kary i sprawa trafiła do Sądu. Ten, rozpatrując dwa wnioski łącznie, uznał, że dowody winy mężczyzny są bezsporne i ukarał go karą grzywny w wysokości 1000 zł oraz zobowiązał do pokrycia pozostałych kosztów postępowania w wysokości łącznie 170 zł.

Przypominamy
Art. 141 Kodeksu Wykroczeń
Kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. (źródło)

Art. 43¹ ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
1.  Kto spożywa napoje alkoholowe wbrew zakazom określonym w art. 14 ust. 1 i 2a-6 albo nabywa lub spożywa napoje alkoholowe w miejscach nielegalnej sprzedaży, albo spożywa napoje alkoholowe przyniesione przez siebie lub inną osobę w miejscach wyznaczonych do ich sprzedaży lub podawania, podlega karze grzywny. (źródło)

Art. 13 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych
Kto pali wyroby tytoniowe, nowatorskie wyroby tytoniowe lub papierosy elektroniczne wbrew postanowieniom art. 5, podlega karze grzywny do 500 zł. (źródło)

Szczególnie zwracamy uwagę na:
Art. 9. Kodeksu Wykroczeń
§ 1.  Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.
§ 2.  Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. (źródło)

Powtarzamy po raz kolejny – każdy ma prawo do podejmowania decyzji, które uważa za właściwe, każdy musi liczyć się z ponoszeniem konsekwencji takich decyzji.