Postój w sposób utrudniający ruch, zwrócił naszą uwagę…
Przypominamy raz za razem o konieczność przestrzegania zasad. To ważne dla naszego bezpieczeństwa i co szczególnie ważne dla poczucia porządku publicznego.
Jedną z istotnych zasad, o których dziś chcielibyśmy przypomnieć, jest konieczność posiadania uprawnień do poruszania się pojazdami mechanicznymi i postoju kierowanymi przez siebie pojazdami w sposób określony przez prawo o ruchu drogowym.
Co się wydarzyło?
Wiosną bieżącego roku pewien mężczyzna postanowił nie przestrzegać tych zasad, dodatkowo swoich zachowaniem zaczął zwracać na siebie uwagę. W jaki sposób? Zaparkował swój samochód nierównolegle do krawędzi jezdni, powodując utrudnienie w ruchu na tej drodze. Zwróciło to naszą uwagę, podczas czynności okazało się, że kierujący nie ma uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi na drogach publicznych. Wykroczenie z art.94§1 Kodeksu wykroczeń wymaga skierowania wniosku o ukaranie do Sądu. Tak też zrobiliśmy.
Jak zareagował Sąd?
Na podstawie zebranych i przedstawionych przez nas, dowodów uznał, że okoliczności i wina obwinionego nie budzą wątpliwości.
Wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1600,00 zł, orzekł środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy.
Zobowiązał też do pokrycia kosztów postępowania w kwocie łącznej 130,00 zł.
Przypominamy!
Art. 94 § 1Kodeksu Wykroczeń Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 zł.
Art. 97Kodeksu Wykroczeń Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie, podlega karze grzywny do 3000 złotych albo karze nagany.
Art. 46 ust.2ustawy prawo o ruchu drogowym. Kierujący pojazdem, zatrzymując pojazd na jezdni, jest obowiązany ustawić go jak najbliżej jej krawędzi oraz równolegle do niej.
Niestosowanie się do „zakazu zatrzymywania się” było początkiem kłopotów.
Na początku 2024 r. pewien kierujący zatrzymał się na ulicy Zygmunta Starego w Gliwicach. Nie zauważył bądź nie chciał zauważyć „zakazu zatrzymywania się” obowiązującego na odcinku, gdzie się zatrzymał. Podczas podjętej przez nas interwencji okazało się, że kierujący nie posiada uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi na drogach publicznych,
Ponieważ, tego rodzaju zachowań nie wolno tolerować, stosowny wniosek o ukaranie trafił do Sądu. Sąd po zapoznaniu się z przedstawionym materiałów dowodowym uznał, że okoliczności czynów zarzucanych we wniosku o ukaranie oraz wina obwinionego nie budzą wątpliwości.
Kierujący, w związku z popełnieniem wykroczeń z art.92 § kodeksu wykroczeń, oraz art.94 § 1 kodeksu wykroczeń został ukarany kara grzywny w kwocie 1800 zł.
Otrzymał zakaz prowadzenia wszelkich pojazdów mechanicznych na okres 6 miesięcy oraz został zobowiązany do pokrycia kosztów w wysokości łącznie 250 zł.
Przypominamy
Art. 92 § 1 Kodeksu Wykroczeń Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany.
Art. 94 § 1 Kodeksu Wykroczeń Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych.
Dwie interwencje. Dwóch kierujących. Dwa wyroki.
Czy coś łączy dwie interwencje, wobec dwóch kierujących, zakończone wyrokami Sądu? Jest jeden element, który je łączy. Ważny element.
W połowie stycznia 2024 r., na jednej z ulicy dzielnicy Śródmieście (Rejon 6), pewien kierujący nie zastosował się do znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się” popełniając tym samym wykroczenie z art.92 § 1 kodeksu wykroczeń
W tym samym miejscu i czasie prowadził pojazd mechaniczny, na drodze publicznej bez wymaganych do tego uprawnień, to wykroczenie z art.94 §1 Kodeksu Wykroczeń.
Druga interwencja
Niemal miesiąc później, również na jednej z ulicy Śródmieścia (Rejon 6) inny kierujący dokonał postoju w strefie zamieszkania w miejscu innym niż wyznaczone, naruszając tym samym przepis art.97 kodeksu wykroczeń w związku z art. 49 ust.2. pkt 4 ustawy prawo o ruchu drogowym. Jednocześnie, nie zastosował się do znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się” popełniając wykroczenie z art. 92 §1 kodeksu wykroczeń.
W tym samym miejscu i czasie prowadził pojazd mechaniczny, na drodze publicznej bez wymaganych do tego uprawnień, to wykroczenie z art.94 §1 Kodeksu Wykroczeń.
Jakie są zasady?
Przypominamy zasady ruchu drogowego naruszone przez kierujących.
Art. 92. § 1. kodeksu wykroczeń
Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego,podlega karze grzywny albo karze nagany.
art. 97 kodeksu wykroczeń
Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie, podlega karze grzywny do 3000 złotych albo karze nagany.
art. 94 § 1 kodeksu wykroczeń
1. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych. § 3. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w § 1, orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.
Art. 49 ust.2 pkt 4 ustawy prawo o ruchu drogowym
Zabrania się postoju: 4) w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu;
Jak sprawę ocenił Sąd?
Ponieważ w obydwu przypadkach w sprawie należało orzec środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, złożyliśmy stosowne wnioski do Sądu
W obydwu sprawach Sąd uznał, ze okoliczności i wina sprawców nie budzą wątpliwości
Konsekwencje prawne dla sprawców
Wyrok pierwszy
Sąd uznał obwinionego za winnego i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 2000,00 zł, orzekł wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat. Zobowiązał obwinionego do pokrycia kosztów dodatkowych w kwocie łącznie 270,00 zł.
Wyrok drugi
Sąd uznał obwinionego za winnego i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1800,00 zł, orzekł wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na 6 miesięcy. Zobowiązał obwinionego do pokrycia kosztów dodatkowych w kwocie łącznie 250,00 zł.
Na wstępie napisaliśmy „Jest jeden element, który je łączy. Ważny element.” To przesłanie – jeżeli nie ma uprawnień do poruszania się pojazdami mechanicznymi po drogach publicznych, nie siadaj za kierownicą i nie ruszaj w miasto.
Cztery wykroczenia
Bezpieczeństwo ruchu drogowego, powinno być ważne dla każdego uczestnika ruchu.Przy czym szczególnie istotne są słowa „powinno być ważne”. Istotne bo niestety nie w każdej sytuacji i nie każdy z uczestników ruchu chce o tym pamiętać.Co wydarzyło się tym razem, jak się skończyło, możecie przeczytać poniżej.
Pod koniec stycznia bieżącego roku pewien kierujący zaparkował swój pojazd na jednej z ulic dzielnicy Kopernik (rejon 1). Nie byłoby w tym nic zdrożnego, gdyby nie to, że: 1. Zatrzymał swój samochód w odległości mniejszej niż 10 metrów przed przejściem dla pieszych, 2. W tym samym miejscu i czasie pozostawił samochód z włączonym silnikiem, na dłużej niż zezwalają na to przepisy, 3. W tym samym miejscu i czasie oddalił się od samochodu, mimo iż ten miał włączony silnik 4. Prowadził (w tym samym miejscu i czasie) pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnień.
Jakie są zasady?
Tradycyjnie, przypominamy zasady ruchu drogowego naruszone przez kierującego:
Art. 49 ust.1 pkt 1 Prawa o ruchu drogowym
1. Zabrania się zatrzymania pojazdu: 2) na przejściu dla pieszych, na przejeździe dla rowerów oraz w odległości mniejszej niż 10 m przed tym przejściem lub przejazdem; na drodze dwukierunkowej o dwóch pasach ruchu zakaz ten obowiązuje także za tym przejściem lub przejazdem;
Art. 60 ust.2 pkt 1 prawa o ruchu drogowym
2. Zabrania się kierującemu: 1) oddalania się od pojazdu, gdy silnik jest w ruchu;
Art. 60 ust.2 pkt 3 prawa o ruchu drogowym
Zabrania się kierującemu: 3) pozostawiania pracującego silnika podczas postoju na obszarze zabudowanym; nie dotyczy to pojazdu wykonującego czynności na drodze;
art. 97 kodeksu wykroczeń Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie, podlega karze grzywny do 3000 złotych albo karze nagany. art. 94 § 1 kodeksu wykroczeń 1. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych. § 3. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w § 1, orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.
Jak sprawę ocenił Sąd?
Sprawa trafiła do Sądu, który szczegółowo przeanalizował przedstawione przez nas dowody i uznał, że okoliczności czynów i wina sprawcy nie budzą wątpliwości.
Konsekwencje prawne dla sprawcy
Sąd wymierzył sprawcy ww. wykroczeń karę grzywny w wysokości 2000 zł Ponadto orzekł wobec niego środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres sześciu miesięcy. Dodatkowo zobowiązał do pokrycia kosztów postępowania w kwocie łącznie 270 zł.
Nie ma akceptacji dla zakłóceń porządku publicznego
Regularnie pokazujemy wam, jak kończą się nasze interwencje, również te, kiedy grzywna w postaci mandatu karnego nie spełnia przesłanek skuteczności prewencji szczególnej.
Najczęściej są to zakłócenia porządku publicznego. Tak właśnie jest, w przypadku dzisiejszego przypadku.
Mężczyzna zakłócił porządek publiczny, wezwano nas, by przywrócić obowiązujący stan prawny. Przeczytacie o tym poniżej.
W grudniu ubiegłego roku pewien mężczyzna zakłócił spokój i porządek publiczny w jednym ze sklepów na terenie Gliwicach, używał też publicznie słów powszechnie uznawanych za nieprzyzwoite.
W trakcie interwencji nie udzielił nam (choć jesteśmy upoważnieni do legitymowania z mocy ustawy) dokumentów lub wiadomości co do własnej tożsamości.
Jak zakwalifikowano jego zachowanie?
Mężczyzna popełnił trzy wykroczenia:
Zakłócenia spokoju w miejscu publicznym – art. 51§1 Kodeksu Wykroczeń;
Używania słów nieprzyzwoitych w miejscu publicznym – art. 141 Kodeksu Wykroczeń;
Odmówił okazania dokumentów i podania danych osobowych – art.65§2 Kodeksu Wykroczeń.
Skierowaliśmy wniosek o ukaranie do Sadu Rejonowego w Gliwicach.
Jak zareagował Sąd?
Po analizie przedstawionego przez nas materiału dowodowego Sąd uznał, że wina mężczyzny nie ulega wątpliwości i w postępowaniu nakazowym:
Wymierzył mu karę grzywny w wysokości 500 zł;
Zobowiązał do pokrycia kosztów w kwocie łącznie – 120 zł.
Przypominamy:
art. 51§1 Kodeksu Wykroczeń – Kto krzykiem, hałasem, alarmem lub innym wybrykiem zakłóca spokój, porządek publiczny, spoczynek nocny albo wywołuje zgorszenie w miejscu publicznym,
podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny.
art. 141 Kodeksu Wykroczeń – Kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych,
podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1.500 złotych albo karze nagany.
§ 1. Kto umyślnie wprowadza w błąd organ państwowy lub instytucję upoważnioną z mocy ustawy do legitymowania: 1) co do tożsamości własnej lub innej osoby,
2) co do swego obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia lub zamieszkania,
podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny.
§ 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej z mocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów co do okoliczności wymienionych w § 1.
Każdy z nas ma prawo przebywać w spokojnej i bezpiecznej przestrzeni publicznej, dlatego nie ma akceptacji dla zakłóceń porządku publicznego.
Do trzech razy sztuka
Zdjęcie poglądowe
Do trzech razy sztuka… mógłby powiedzieć pewien 40 letni mężczyzna, który postanowił przetestować działanie systemu. Jak zakończył się jego „projekt badawczy”?
Na przełomie zimy i wiosny ubiegłego roku 40 letni kierujący, trzykrotnie otrzymał od nas zawiadomienia o popełnieniu wykroczeń:
Pierwsze – na ulicy Lompy w Gliwicach, zatrzymał się w odległości mniejszej niż 10 metrów od skrzyżowania i w odległości mniejszej niż 10 metrów za przejściem dla pieszych na drodze dwukierunkowej o dwóch pasach ruchu.
Drugie – na Alei Wojciecha Korfantego nie zastosował się do znaku B-36 („zakaz zatrzymywania się”). Wykroczenie z art. 92 § 1 Kodeksu Wykroczeń
Trzecie – na skrzyżowaniu Alei Wojciecha Korfantego i ulicy Józefa Lompy zatrzymał się w odległości mniejszej niż 10 metrów od skrzyżowania. Wykroczenie z art. 97 Kodeksu Wykroczeń w związku z art.49 ust.1. i 2 ustawy prawo o ruchu drogowym.
Za każdym razem, otrzymał od nas zawiadomienie o popełnieniu wykroczeń i za każdy razem postanowił nie reagować na nie.
W związku z tym wszczęliśmy czynności wyjaśniające, zmierzające do ustalenia, czy istnieją podstawy do wystąpienia z wnioskiem o ukaranie oraz zebrania danych niezbędnych do sporządzenia takiego wniosku,
Co wykazały czynności wyjaśniające?
Ustaliliśmy, ponad wszelkie wątpliwości, kto był kierującym pojazdem marki Mercedes w trzech przypadkach, w oznaczonym miejscu i czasie. Co za tym idzie, kto popełnił ww. wykroczenia.
Ustaliliśmy też, że w oznaczonym okresie czasu kierujący nie posiadał ważnych uprawnień do kierowania pojazdami mechanicznymi.
W ten sposób popełnił, trzykrotnie wykroczenie z art. 94 § 1 Kodeksu Wykroczeń.
W związku z popełnieniem przez mężczyznę, sześciu wykroczeń do Sądu Rejonowego w Gliwicach trafił wniosek o ukaranie.
Jak zareagował Sąd?
Po koniec ubiegłego roku, Sąd Rejonowy w Gliwicach wydał wyrok zaoczny, uznając 40 letniego mężczyznę winnym wszystkich zarzucanych mu czynów, tj.:
i wymierzył mu, na podstawie art. 94 § 1, przy zastosowaniu art.9 § 2 Kodeksu Wykroczeń, karę łączną 30 (trzydziestu) dni aresztu. Orzekł też zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych na okres dwóch lat. Ponadto zasądził od obwinionego koszty łącznie 15O zł.
Jak widzicie wymiar sprawiedliwości nie miał wyrozumiałości dla mężczyzny.
§ 1. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.
§ 2. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.
Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany.
Art. 94. § 1. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych.
Art. 97 Kodeksu Wykroczeń Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie, podlega karze grzywny do 3000 złotych albo karze nagany.
1) na przejeździe kolejowym, na przejeździe tramwajowym, na skrzyżowaniu oraz w odległości mniejszej niż 10 m od przejazdu lub skrzyżowania;
2) na przejściu dla pieszych, na przejeździe dla rowerów oraz w odległości mniejszej niż 10 m przed tym przejściem lub przejazdem; na drodze dwukierunkowej o dwóch pasach ruchu zakaz ten obowiązuje także za tym przejściem lub przejazdem;
Poniżej zamieszczamy zanonimizowany wyrok.
Wyrok stał się prawomocny z dniem 02.02.2024 r.
Czy warto było?
Po pierwsze skazana nie zastosowała się do znaku drogowego B-1 (zakaz ruchu w obu kierunkach) czym naruszyła Art. 92. § 1. Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego, podlega karze grzywny albo karze nagany.
Po drugie, wbrew obowiązkowi odmówiła okazania dokumentu tożsamości i nie udzieliła informacji o swoich danych osobowych.
Tu pamiętajcie, że: Art. 65. § 1. Kto umyślnie wprowadza w błąd organ państwowy lub instytucję upoważnioną z mocy ustawy do legitymowania: 1) co do tożsamości własnej lub innej osoby, 2) co do swego obywatelstwa, zawodu, miejsca zatrudnienia lub zamieszkania, podlega karze ograniczenia wolności albo grzywny. § 2. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie udziela właściwemu organowi państwowemu lub instytucji, upoważnionej z mocy ustawy do legitymowania, wiadomości lub dokumentów co do okoliczności wymienionych w § 1.
Sąd wymierzył za powyższe, karę grzywny w wysokości 1000 zł. Czy skazana podjęła dobrą decyzję? Pozostawiamy to pytanie bez odpowiedzi…
Wyrok po nieudzieleniu pomocy potrąconemu kotu
Przekonała się o tym niedawno osoba, wobec której Sąd na podstawie zebranych dowodów i okoliczności uznał, że wina nie budzi wątpliwości, w związku z czym wymierzył karę grzywny w wysokości 500zł i 120 zł opłat.
Poniżej skan wyroku w przedmiotowej sprawie.
Nie wskażę i co mi zrobicie? O art. 96 §3 kodeksu wykroczeń
Trzy różne daty zdarzenia, ten sam wybór działania, odmowa wskazania, komu właściciel użyczył pojazd do używania lub kierowania w oznaczonym miejscu i czasie. W trzech różnych miejscach na terenie Gliwic doszło do wykroczeń drogowych. Kierujący otrzymali zawiadomienia o popełnionych wykroczeniach. Cała trójka nie zareagowała na wezwania.
Każdy ma prawo tak się zachować. Każdy ma obowiązek ponoszenia konsekwencji swoich decyzji.
Właściciele trzech ww. pojazdów zostali wezwani do wskazania, komu udostępnili pojazd do używania lub kierowania, w oznaczonym miejscu i czasie.
Właściciel lub posiadacz pojazdu jest obowiązany wskazać na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie, chyba że pojazd został użyty wbrew jego woli i wiedzy przez nieznaną osobę, czemu nie mógł zapobiec.
Gdyby ktoś miał wątpliwości co do tego, czy Straż Miejska jest organem uprawnionym do kontroli w rozumieniu art. 78 ust. 4 prawa o ruchu drogowym, przypominamy:
1. Kontrola ruchu drogowego w gminach lub miastach, które utworzyły straż gminną (miejską) może być wykonywana przez strażników gminnych (miejskich). Oraz: 3. W ramach wykonywania kontroli ruchu drogowego w zakresie, o którym mowa w ust. 2, strażnicy gminni (miejscy) są upoważnieni do: 7) żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie;
Wszyscy, niezależnie od siebie postanowili tak samo, odmówili wskazania kierującego. Intencje, uzasadnienie, takiej, a nie innej decyzji nie ma znaczenia dla przedmiotu sprawy, ponieważ zgodnie z art. 96 § 3 Kodeksu Wykroczeń takie zachowanie to wykroczenie.
Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.
Sąd po zapoznaniu się z przesłaną dokumentacją nie miał wątpliwości co do winy. Wydał w trybie nakazowym, następujące wyroki: Sprawca nr 1 uznany za winnego, kara grzywny w wysokości 500 zł oraz 120 zł opłat dodatkowych, Sprawca nr 2 uznany za winnego, kara grzywny w wysokości 500 zł oraz 120 zł opłat dodatkowych, Sprawca nr 3 uznany za winnego, kara grzywny w wysokości 300 zł oraz 100 zł opłat dodatkowych Wspomniane wyroki są prawomocne.
Każdy ma prawo do…, cz. 13
Za używanie słów nieprzyzwoitych w miejscu publicznym, chodzenie w bieliźnie w miejscu publicznym oraz zaśmiecanie miejsca dostępnego dla publiczności poprzez wyrzucenie niedopałka papierosa – tj. czyny z artykułów 141, 140 oraz 145 k.w. Sąd uznał, że wina obwinionego nie budzi wątpliwości, uznał go za winnego zarzucanych mu czynów i wymierza mu karę 1 miesiąca ograniczenia wolności polegającej na wykonywaniu nieodpłatnej kontrolowanej pracy na cele społeczne w wymiarze 30 godzin w stosunku miesięcznym oraz 70zł tytułem zryczałtowanych wydatków oraz 30zł opłat.
Poniżej skan wyroku w przedmiotowej sprawie.
Każdy ma prawo… część 10
Czy można spożywać alkohol w miejscu objętym zakazem spożywania alkoholu lub nie zastosować się do polecenia strażnika?
Można.
Czy trzeba liczyć się z konsekwencjami z tego tytułu?
Trzeba.
Mężczyzna został uznany za winnego za 3 wykroczenia:
– spożywanie alkoholu w miejscu objętym zakazem spożywania napojów alkoholowych;
– niezastosowania się do nakazu zasłaniania ust i nosa w miejscu ogólnodostępnym, tj. na drodze;
– nieudzielenie funkcjonariuszowi informacji na temat miejsca zatrudnienia.
Na mocy ustawy z dnia 29 sierpnia 1997 r. o strażach gminnych art. 12 ust. 2 strażnik ma prawo do wylegitymowania osób w uzasadnionych przypadkach, a nieujawnienie na żądanie informacji to wykroczenie z art. 65 § 2 kodeksu wykroczeń
Mężczyźnie została wymierzona kara grzywny w kwocie 500 zł oraz zryczałtowany wydatek na rzecz Gminy Gliwice w wysokości 20 zł oraz na Rzecz Skarbu Państwa w wysokości 100 zł.
Zdjęcie przedstawia skan wyroku Sądu RP w przedmiotowej sprawie.
