W minioną niedzielę byliśmy przy Gliwickiej Arenie (dzielnica Politechnika, rejon 3), gdzie spotkaliśmy wielu uchodźców, którzy znaleźli schronienie w naszym mieście.
Wprawdzie naszym podstawowym zadaniem było pilnowanie porządku w czasie imprezy, ale rozmów, szczególnie z dziećmi nie sposób było uniknąć…
Było sympatycznie.
Dziś mały jubileusz, trzydziesty tekst z cyklu. Dziś będzie nieco inaczej, pokażemy dwie historie.
Powtarzamy od dawna, że każdy ma prawo, szczególnie – prawo decydowania o tym, co robi.
Historia pierwsza.
Pewien mężczyzna został ukarany przez Sąd Rejonowy w Gliwicach, karą grzywny w wysokości 200 zł. Postanowił, ponieważ mógł, że kary nie zapłaci.
Zapomniał jednak, że z wymiarem sprawiedliwości nie ma żartów.
Sąd Rejonowy w Gliwicach wydał postanowienie o zamianie nieuiszczonej kary grzywny na karę zastępczą, aresztu w wysokości 8 dni.
Teraz wspomniany mężczyzna będzie miał szansę na przemyślenie swojej decyzji i wyciągnięcie wniosków na przyszłość.
Historia druga
O kierującym, który wiedział lepiej.
Naruszenie zakazu ruchu w obu kierunkach, czyli niestosowanie się do znaku B-1 jest wykroczeniem szczególnie niebezpiecznym.
Najwyraźniej inne zdanie miał na ten temat kierujący Audi, który, niejako przy okazji, popełnił jeszcze dwa wykroczenia, z art. 141 kw używając publicznie słów nieprzyzwoitych, oraz, z art. 65§ 1 kw odmawiając udzielenia istotnych informacji podczas legitymowania.
Sprawa trafiła do Sądu, a ten uznał, że okoliczności czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości i w postępowaniu nakazowym uznał go za winnego i wymierzył łącznie karę grzywny w wysokości 500 zł oraz łącznie 100 zł, opłat dodatkowych.
Pamiętajcie!
Każdy ma prawo decydować, ale nie każda decyzja to dobra decyzja.
Każdy ma prawo (o tym) wiedzieć.
Było dość ciepło, ale bardzo silny porywisty wiatr utrudniał życie i powodował szereg zagrożeń, przede wszystkim dla mienia, ale też dla życia. Na szczęście, zagrożenia dotyczyły przede wszystkim mienia.
Jedna z interwencji, jakie podjęliśmy w sobotę 19 lutego około 13:15, dotyczyła sytuacji na Rynku (dzielnica Śródmieście, rejon 6), gdzie porywisty wiatr spowodował uszkodzenia elewacji i zerwał kilka dachówek.
Zabezpieczyliśmy miejsce przed dostępem osób postronnych, do czasu przyjazdu Jednostki Ratowniczo Gaśniczej i zakończenia działań przez strażaków.
18 lutego 2022 r. około godziny 15:00 na ulicy Średniej (dzielnica Śródmieście, rejon 6) podszedł do nas dziwnie zachowujący się mężczyzna. Informacje, które chciał nam przekazać, okazały się nieprawdziwe, w odróżnieniu od stanu nietrzeźwości i zachowania, który mógł zagrażać życiu lub zdrowiu mężczyzny. Podjęliśmy decyzję o przewiezieniu go do Izby Wytrzeźwień. Mężczyzna zaczął tracić siły i uskarżać się na ból. Wezwaliśmy na miejsce Zespół Ratownictwa Medycznego, który zabrał mężczyznę do szpitala. Do jego przyjazdu monitorowaliśmy stan mężczyzny.
Prawo jest jasne i znane od lat. Nie wolno spalać odpadów, bo niszczy się środowisko i utrudnia życie innym.
Niestety, nie wszyscy chcą o tym pamiętać tak, jak bohater naszej dzisiejszej historii (z życia wziętej).
15.02.2022 r. około godziny 20:45 udaliśmy się do Łabęd (rejon 1), gdzie według osoby zgłaszającej miało występować bardzo duże zadymienie, a tym samym istniało podejrzenie spalania odpadów, czyli tzw. termicznego przekształcania odpadów poza spalarnią lub współspalarnią odpadów. Na miejscu potwierdziliśmy informację o dużym zadymieniu.
Na terenie nieruchomości, skąd pochodziło zadymienie, znajdował się znany nam jej właściciel. Znany właśnie z powodu wcześniejszego, niedozwolonego termicznego przekształcania odpadów. Poinformowaliśmy go o konieczności przeprowadzenia kontroli paleniska i zażądaliśmy wpuszczenia na teren posesji. Istotną przeszkodą na drodze do przeprowadzenia czynności był spory, dość agresywny pies, którego mężczyzna nie chciał zamknąć. Mimo naszych wielokrotnych poleceń mężczyzna odmówił zajęcia się psem.
W związku z brakiem możliwości wejścia na teren posesji jej właściciel został poinformowany, ze jego zachowanie może zostać zakwalifikowane jako niedopuszczenie do kontroli domowego paleniska, co jest przestępstwem określonym w art. 225 § 1 ustawy z dnia 06.06.1997 r. Kodeks karny. Po przybyciu na miejsce Policji właściciel posesji nie stawiał już oporu przeprowadzeniu kontroli.
W jej wyniku ustaliliśmy, że w piecu spalane są między innymi odpady płyt pilśniowych, co stanowi wykroczenie określone w art. 191 Ustawy o odpadach, polegające na termicznym przekształcaniu odpadów poza spalarnią lub współspalarnią odpadów.
W związku z wcześniejszymi kontrolami tej posesji sprawa trafi pod ocenę Sądu.
Przypominamy!
Art. 191 ustawy o odpadach – Kto, wbrew przepisowi art. 155, termicznie przekształca odpady poza spalarnią odpadów lub współspalarnią odpadów – podlega karze aresztu albo grzywny. (źródło) Grzywna w postępowaniu mandatowym – do 500 zł.
Art. 225 § 1 Kodeku karnego – Kto osobie uprawnionej do przeprowadzania kontroli w zakresie ochrony środowiska lub osobie przybranej jej do pomocy udaremnia lub utrudnia wykonanie czynności służbowej, podlega karze pozbawienia wolności do lat 3. (źródło)
zdjęcia: własne straż Miejska Gliwice
Opisaliśmy (w poprzednim odcinku) kto, co i ogólnie gdzie musi zrobić, by być sprawcą wykroczenia.
Pora opisać dokładniej „kiedy” i „gdzie”.
Wyraźnie opisuje ten problem art. 4 Kodeksu wykroczeń. Cyt:
„§ 1. Wykroczenie uważa się za popełnione w czasie, w którym sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był zobowiązany”
Zwróćcie uwagę na fragment „działał lub zaniechał działania”. Wynika z niego, że sprawca wykroczenia może być, nie tylko ktoś, kto podjął działanie, ale również ten, który działania nie podjął, mimo że był do niego zobowiązany.
Przykład(y)?
Podjęcie działania – „Kto umieszcza w miejscu publicznym, do tego nieprzeznaczonym, plakat, afisz, apel, ulotkę, napis lub rysunek albo wystawia je na widok publiczny w innym miejscu bez zgody zarządzającego tym miejscem”
(art. 63a § 1 Kodeksu Wykroczeń)
Brak działania – (mimo obowiązku) „Kto, będąc właścicielem, administratorem, dozorcą lub użytkownikiem nieruchomości, nie dopełnia obowiązku umieszczenia w odpowiednim miejscu albo utrzymania w należytym stanie tabliczki z numerem porządkowym nieruchomości, nazwą ulicy lub placu albo miejscowości”
(art. 64 § 1 Kodeksu Wykroczeń)
I druga część Art. 4 Kodeksu Wykroczeń:
„§ 2. Wykroczenie uważa się za popełnione na miejscu, gdzie sprawca działał lub zaniechał działania, do którego był obowiązany, albo gdzie skutek nastąpił lub miał nastąpić.”
W kontekście przytoczonych wcześniej przepisów miejscem popełnienia wykroczenia będzie:
a) W przypadku art. 63a § 1 Kodeksu Wykroczeń – miejsce, gdzie wywieszono plakat, afisz itd.
b) Budynek, na którym powinna się znaleźć tabliczka z numerem porządkowym posesji.
Oczywiście przykładów jest znacznie więcej, my posłużyliśmy się przepisami z Rozdziału VIII Kodeksu Wykroczeń „Wykroczenia przeciwko porządkowi i spokojowi publicznemu”.
W kolejnym tekście wyjaśnimy, czym jest usiłowanie popełnienia czynu zabronionego.
Wszystkie cytaty (w kolorze czerwonym) pochodzą z ustawy z dnia 20 maja 1971 r. Kodeks Wykroczeń (źródło).
Pewien właściciel pojazdu udostępnił go innej osobie. Ta popełniła wykroczenie drogowe.
I tu kończą się żarty.
Właściciel pojazdu, na żądanie uprawnionego organu, jakim jest Straż Miejska, odmówił wskazania, komu udostępnił swoją własność. Tym samym popełnił wykroczenie z art. 96 § 3 Kodeksu wykroczeń.
Do Sądu trafił wniosek o ukaranie. Ten uznając, że dowody winy sprawcy są bezsporne, w trybie nakazowym, wymierzył mu grzywnę w wysokości 600 zł oraz zobowiązał do pokrycia pozostałych kosztów, w kwocie łącznej 180 zł.
Czy odpowiadanie za cudze błędy ma sens?
Każdy ma prawo do podejmowania decyzji, które uważa za właściwe, każdy musi liczyć się z ponoszeniem konsekwencji takich decyzji.
Przypominamy:
Art. 96. Kodeksu Wykroczeń (źródło)
§ 1. Właściciel, posiadacz, użytkownik lub prowadzący pojazd, który na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu dopuszcza:
1) do prowadzenia pojazdu osobę niemającą sprawności fizycznej lub psychicznej w stopniu umożliwiającym należyte prowadzenie pojazdu,
2) do prowadzenia pojazdu osobę niemającą wymaganych uprawnień,
3) do prowadzenia pojazdu osobę znajdującą się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka,
4) pojazd do jazdy pomimo braku wymaganych dokumentów stwierdzających dopuszczenie pojazdu do ruchu,
5) pojazd do jazdy, pomimo że pojazd nie jest należycie zaopatrzony w wymagane urządzenia i przyrządy albo pomimo że nie nadają się one do spełnienia swego przeznaczenia,
6) do korzystania z pojazdu samochodowego w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem,
podlega karze grzywny.
§ 2. Tej samej karze za czyny określone w § 1 pkt 1, 3-6 oraz za nieumyślne dopuszczenie do prowadzenia pojazdu na drodze publicznej przez osobę niemającą wymaganych uprawnień podlega dyspozytor pojazdu lub osoba, do której obowiązków należą jego czynności, a jeżeli takiej osoby nie wyznaczono – kierownik jednostki dysponującej pojazdem.
§ 3. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie.
Tak, musi się przedstawić, mówi o tym art. 22 ustawy z dnia 27 sierpnia 1997 o strażach gminnych, którą znajdziecie w tym miejscu (źródło).
Art. 22 – Strażnik przy wykonywaniu czynności, o których mowa w art. 12, jest obowiązany przedstawić się imieniem i nazwiskiem, a ponadto na żądanie osoby, której czynności te dotyczą, okazać legitymację służbową w sposób umożliwiający odczytanie i zanotowanie nazwiska strażnika oraz organu, który wydał legitymację.
Warto, jednak zauważyć, że musimy to zrobić tylko raz, w sposób określony w powyższym przepisie. Jeżeli osoba, wobec której podejmowana była interwencja, miała możliwość np. zanotowania nazwiska strażnika oraz organu, który wydał legitymację, nie skorzystała z niej, to nie może żądać powtórnego i kolejnego przedstawiania się i okazywania legitymacji.
Podejmując interwencję mamy obowiązek podać jej podstawę prawną i faktyczną. Tu również należy zaznaczyć, że nie ma obowiązku wielokrotnego powtarzania tej informacji. Tym bardziej że taka czynność niepotrzebnie przedłużałaby czas wykonywania czynności służbowych. Trzeba też zwrócić uwagę na to, że nie mamy obowiązku przytaczać brzmienia przepisu, który przywołujemy jako podstawę prawną czynności.
Wzywanie do wskazania takiego brzmienia, nie ma sensu, niepotrzebnie przedłuża czas interwencji i może doprowadzić do przykrych konsekwencji w przypadku odmowy wykonania polecenia wydanego na podstawie prawa.
Przypominamy też:
Na działanie strażników przysługuje prawo złożenia zażalenia do prokuratora.
Mówi o tym art. 20 przywoływanej wcześniej ustawy o strażach gminnych (źródło):
Art. 20 – Na zastosowanie i sposób przeprowadzenia czynności, o których mowa w art. 12 ust. 1 pkt 1–3 i 4–9 oraz art. 14, przysługuje zażalenie do prokuratora.
Kiedy został wprowadzony?
29 lipca 1991 r. Rada Europy wprowadziła numer 112 jako ogólnoeuropejski numer alarmowy. Numer ten działa również w Polsce, ale nie zastępuje działających numerów alarmowych, lecz działa obok nich.
Jak działa?
Centra Powiadamiania Ratunkowego tworzą system, który obsługuje zgłoszenia kierowane do numerów alarmowych: 112, 997 (policja), 998 (straż pożarna) oraz 999 (pogotowie ratunkowe).
Co można zgłaszać operatorowi numeru 112?
• Zagrożenia bezpieczeństwa,
• Zagrożenia porządku publicznego,
• zagrożenia życia, zdrowia i mienia,
• zagrożenia środowiska (sytuacje nagłe),
• przestępstwa,
• kiedy uznamy, że niezbędne jest natychmiastowe działanie Policji, Państwowej Straży Pożarnej lub Państwowego Ratownictwa Medycznego (ostateczna ocena należy do operatora 112).
Jakie sytuacje należy zgłaszać? (przykłady)
• nagłe zagrożenia życia, zdrowia, środowiska,
o silne krwawienia i uszkodzenia ciała,
o omdlenia i utrata świadomości,
• pożary,
• przypadki porażenia prądem,
• nagłe zagrożenia mienia,
o kradzieże, włamania,
o rozboje i inne przypadki użycia przemocy,
• podejrzenie prowadzenia pojazdu pod wpływem środków odurzających,
• rozpoznania osoby poszukiwanej przez organy ścigania, wymiar sprawiedliwości,
NIE WOLNO korzystać z numeru 112, gdy sytuacja nie wymaga interwencji służb ratunkowych, gdy chcesz na przykład:
• sprawdzić, czy numer 112 naprawdę działa,
• zgłosić fikcyjne zgłoszenie,
• zasięgnąć jedynie informacji na temat pogody, rozkładu jazdy komunikacji miejskiej, kolejowej lub lotniczej,
• poinformować o utrudnieniach w ruchu drogowym,
• wyrazić opinię dotyczącą dowolnego tematu, wydarzenia lub osoby,
• przesunąć umówione spotkanie z przedstawicielami organów ścigania,
• wezwać taksówkę, zamówić pizzę lub pomoc drogową,
• uzyskać poradę prawną lub medyczną,
• uzyskać numer telefonu do służb.
Aby uniknąć przypadkowego połączenia ze 112:
• blokuj klawiaturę, kiedy nie korzystasz z telefonu,
• przechowuj telefon w bezpiecznym i niedostępnym dla dzieci miejscu,
• jeśli przypadkowo wybierzesz numer alarmowy 112, pozostań na linii i poinformuj operatora numerów alarmowych, że żadna pomoc nie jest Ci potrzebna, a zgłoszenie zostało wywołane przypadkowo.
Blokowanie linii numeru alarmowego może wiązać się z odpowiedzialnością.
Za umyślnie i nieuzasadnione blokowanie numerów alarmowych grozi kara aresztu, ograniczenia wolności lub do 1,5 tys. zł grzywny – podstawa prawna – art. 66 § 1 pkt 2 Kodeksu wykroczeń (źródło).
Art. 66 § 1 – Kto:
1) chcąc wywołać niepotrzebną czynność, fałszywą informacją lub w inny sposób wprowadza w błąd instytucję użyteczności publicznej albo organ ochrony bezpieczeństwa, porządku publicznego lub zdrowia,
2) umyślnie, bez uzasadnionej przyczyny, blokuje telefoniczny numer alarmowy, utrudniając prawidłowe funkcjonowanie centrum powiadamiania ratunkowego, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny do 1500 zł.
§ 2 – Jeżeli wykroczenie spowodowało niepotrzebną czynność, można orzec nawiązkę do wysokości 1000 złotych.
Zdjęcie: www.gov.pl
1 lutego 2022 r. na naszej stronie internetowej pojawił się tekst „Powierzchnia wyłączona z ruchu”. Jeden z czytelników zadał pytanie o to, co zrobić, kiedy znak poziomy (w tym przypadku P-21) jest nieczytelny z powodu np. śniegu zalegającego na drodze.
Odpowiadamy.
Kwestia widoczności lub jej braku, w przypadku znaku drogowego jest sprawą mocno subiektywną i choć trudno mówić o odpowiedzialności za niestosowanie się do znaku drogowego, którego nie widać, to pozostaje jeszcze jedna istotna kwestia.
Oznakowanie „powierzchnia wyłączona z ruchu” stosuje się w miejscach, w których zakaz najeżdżania na obszar wyłączony jest szczególnie istotny z powodu bezpieczeństwa ruchu. Mogą to być między innymi:
• skorygowanie przebiegu krawężnika,
• oddalenie toru jazdy pojazdów od przeszkód,
• uzupełnienie lub zastąpienia wysepek.
• dokładne wskazanie toru jazdy pojazdów,
• wskazania wysepek stworzonych w celu ułatwienia pieszym przejścia przez jezdnię,
• poprawie widoczności dla pieszych przechodzących po wyznaczonym przejściu
• wskazania obszarów kanalizujących ruch na skrzyżowaniu,
• poprawy widoczności dla kierujących włączających się do ruchu z posesji, kiedy postój samochodów może taką widoczność utrudniać.
Dlaczego o tym przypominamy?
Po pierwsze – dlatego, że warto pamiętać o konieczności bezpiecznego poruszania się po drogach i zwracania uwagi nie tylko na znaki pionowe i poziome, ale również dyspozycje wynikające z przepisów.
Po drugie – dlatego, że niestosowanie się do znaków i sygnałów drogowych, stanowi wykroczenie z art. 92 § 1 Kodeksu wykroczeń i w przypadku niestosowania się do znaku P-21 zagrożone jest kara grzywny w wysokości 100 zł.
Zdjęcia: własne Straż Miejska Gliwice
Wielu z Was wie, że Straż Miejska zajmuje się ściganiem sprawców wykroczeń. To prawda, w zasadzie część prawdy, ale dziś chcielibyśmy zapytać, czy wiecie czym jest, a czym nie jest wykroczenie?
Przedstawimy wam definicję tego pojęcia, posługując się cytatami z ustawy Kodeks Wykroczeń.
Kto odpowiada za wykroczenie?
Art. 1 § 1 – Odpowiedzialności za wykroczenie podlega ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia pod groźbą kary aresztu, ograniczenia wolności, grzywny do 5000 złotych lub nagany.
Czyli:
Sprawcą wykroczenia jest ten, kto popełnił czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia, pod groźbą kary.
Zwróćcie uwagę na jeden szczegół – czyn społecznie szkodliwy. To ważne, jeżeli jakiś czyn został opisany w ustawie – Kodeks Wykroczeń (cześć szczególna) to oznacza, że jest on społecznie szkodliwy i nie można powoływać się na tzw. małą szkodliwość społeczną.
Oczywiście, to nie wszystko.
Wiemy, kto – pora na odpowiedź na pytanie gdzie?
Art. 3 § 1 – Na zasadach określonych w niniejszej ustawie (Kodeks wykroczeń) odpowiada ten, kto popełnił wykroczenie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, jak również na polskim statku wodnym lub powietrznym.
§ 2 – Odpowiedzialność za wykroczenie popełnione za granicą zachodzi tylko wtedy, gdy przepis szczególny taką odpowiedzialność przewiduje.
Czyli…?
Czyn społecznie niebezpieczny, zabroniony przez ustawę i zagrożony karą musi zostać popełniony na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej.
Jaki istotny warunek musi spełniać sprawca, by w przypadku popełnienia czynu zabronionego jako wykroczenie odpowiadać na podstawie ustawy Kodeks Wykroczeń?
Art. 8 – Na zasadach określonych w niniejszej ustawie odpowiada ten, kto popełnia czyn zabroniony po ukończeniu lat 17.
Podsumujmy:
Za wykroczenie będzie odpowiadać osoba, która ukończyła 17 lat i na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej, statku powietrznym, statku morskim popełniła czyn społecznie szkodliwy zabroniony przez ustawę, zagrożony karą (przewidzianą przepisem).
I ważna kwestia:
Nie można ot tak, powoływać się na „bo ja nie wiedziałem…”
Przypomina o tym:
Art. 7 § 1 – Nieświadomość tego, że czyn jest zagrożony karą, nie wyłącza odpowiedzialności, chyba że nieświadomość była usprawiedliwiona.
Do tematu definicji wykroczenia i zasad odpowiedzialności jeszcze wrócimy
Wszystkie cytaty w tekście (wyróżnione kolorem czerwonym) pochodzą z Ustawy z dnia 20 maja 1970 r. Kodeks Wykroczeń. Tekst ujednolicony – źródło.
Wszystko ma swój czas i miejsce. Każdy ma prawo decydować…
Historia tego rodzaju zwykle zaczyna się od pomysłu. Pomysłu, żeby się napić piwa, na świeżym powietrzu, a potem to już…
Tak było w przypadku mężczyzny, który w połowie czerwca ubiegłego roku postanowił napić się piwa na ulicy Na Piasku (dzielnica Śródmieście, rejon 6), zapalił przy tym papierosa. Oczywiście palenie tytoniu nie jest zabronione (poza miejscami wyznaczonymi), ale już zaśmiecanie miejsc publicznych niedopałkami owszem, jest zabronione.
Mężczyzna nie był zadowolony ze spotkania z nami, czemu dał wyraz, używając słów wulgarnych w miejscu publicznym. Nie przyjął też kary za popełnione wykroczenia. Sprawa trafiła do Sądu.
Ale…
To nie koniec historii.
Niemal tydzień później, ten sam mężczyzna po raz kolejny naruszył obowiązujące prawo. Tym razem, na przystanku komunikacji publicznej na Placu Piastów palił papierosy w miejscu, gdzie jest to zabronione, zaśmiecił niedopałkami miejsce publiczne i w tymże miejscu używał publicznie słów wulgarnych.
Po raz kolejny nie przyjął kary i sprawa trafiła do Sądu. Ten, rozpatrując dwa wnioski łącznie, uznał, że dowody winy mężczyzny są bezsporne i ukarał go karą grzywny w wysokości 1000 zł oraz zobowiązał do pokrycia pozostałych kosztów postępowania w wysokości łącznie 170 zł.
Przypominamy
Art. 141 Kodeksu Wykroczeń
Kto w miejscu publicznym umieszcza nieprzyzwoite ogłoszenie, napis lub rysunek albo używa słów nieprzyzwoitych, podlega karze ograniczenia wolności, grzywny do 1500 złotych albo karze nagany. (źródło)
Art. 431 ust. 1 ustawy o wychowaniu w trzeźwości i przeciwdziałaniu alkoholizmowi
1. Kto spożywa napoje alkoholowe wbrew zakazom określonym w art. 14 ust. 1 i 2a-6 albo nabywa lub spożywa napoje alkoholowe w miejscach nielegalnej sprzedaży, albo spożywa napoje alkoholowe przyniesione przez siebie lub inną osobę w miejscach wyznaczonych do ich sprzedaży lub podawania, podlega karze grzywny. (źródło)
Art. 13 ust. 2 ustawy o ochronie zdrowia przed następstwami używania tytoniu i wyrobów tytoniowych
Kto pali wyroby tytoniowe, nowatorskie wyroby tytoniowe lub papierosy elektroniczne wbrew postanowieniom art. 5, podlega karze grzywny do 500 zł. (źródło)
Szczególnie zwracamy uwagę na:
Art. 9. Kodeksu Wykroczeń
§ 1. Jeżeli czyn wyczerpuje znamiona wykroczeń określonych w dwóch lub więcej przepisach ustawy, stosuje się przepis przewidujący najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów.
§ 2. Jeżeli jednocześnie orzeka się o ukaraniu za dwa lub więcej wykroczeń, wymierza się łącznie karę w granicach zagrożenia określonych w przepisie przewidującym najsurowszą karę, co nie stoi na przeszkodzie orzeczeniu środków karnych na podstawie innych naruszonych przepisów. (źródło)
Powtarzamy po raz kolejny – każdy ma prawo do podejmowania decyzji, które uważa za właściwe, każdy musi liczyć się z ponoszeniem konsekwencji takich decyzji.