W kolejnych odcinkach przypominaliśmy różne przepisy Kodeksu wykroczeń i dalej będziemy tak robić. Dziś wyjątkowo będzie inaczej, przypomnimy o zasadach odpowiedzialności za wykroczenia.
Szczegółowo zasady odpowiedzialności za wykroczenia określa Rozdział 1 kodeksu wykroczeń.
Kto więc podlega odpowiedzialności? Wskazuje na to art. 1 § 1 KW.
„(…) Ten tylko, kto popełnia czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę obowiązującą w czasie jego popełnienia. (…)”
Szczególnej uwagi wymagają słowa „czyn społecznie szkodliwy, zabroniony przez ustawę”. Potocznie funkcjonuje przekonanie, że jeżeli jakiś czyn jest o małej szkodliwości społecznej, to sprawca nie odpowiada, bądź może liczyć na wyrozumiałość. Dlatego ludzie, wobec których prowadzone są czynności w sprawach o wykroczenia, próbują wykorzystać taki argument.
Niestety w przypadku wykroczeń, ta „zasada niskiej szkodliwości społecznej” nie działa. Prawodawca uznał, że wykroczenia to czyny społecznie szkodliwe zabronione przez ustawę. Przy czym nie ocenia, czy czyn jest mniej lub bardziej szkodliwy, po prostu jest szkodliwy.
To nie wszystko, przepis art. 1 § 1 KW wskazuje też na odpowiedzialność, stwierdzając, że karą za wykroczenie może być areszt, ograniczenie wolności, grzywna do 5000,00 złotych lub nagana.
Wskazaliśmy, czym jest czyn zabroniony jako wykroczenie, jakie są konsekwencje prawne jego popełnienia. Został jeszcze jeden element.
Kto podlega karze, inaczej – jaka jest dolna granica wieku, w którym można odpowiadać za popełnienie wykroczenia.
Zgodnie z treścią art. 8 Kodeksu Wykroczeń za popełnienie czynu zabronionego odpowiada ten, kto go popełnia po ukończeniu 17 lat.