Czy coś łączy dwie interwencje, wobec dwóch kierujących, zakończone wyrokami Sądu? Jest jeden element, który je łączy. Ważny element.
Co się wydarzyło?
Pierwsza interwencja.
W połowie stycznia 2024 r., na jednej z ulicy dzielnicy Śródmieście (Rejon 6), pewien kierujący nie zastosował się do znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się” popełniając tym samym wykroczenie z art.92 § 1 kodeksu wykroczeń
W tym samym miejscu i czasie prowadził pojazd mechaniczny, na drodze publicznej bez wymaganych do tego uprawnień, to wykroczenie z art.94 §1 Kodeksu Wykroczeń.
Druga interwencja
Niemal miesiąc później, również na jednej z ulicy Śródmieścia (Rejon 6) inny kierujący dokonał postoju w strefie zamieszkania w miejscu innym niż wyznaczone, naruszając tym samym przepis art.97 kodeksu wykroczeń w związku z art. 49 ust.2. pkt 4 ustawy prawo o ruchu drogowym. Jednocześnie, nie zastosował się do znaku B-36 „zakaz zatrzymywania się” popełniając wykroczenie z art. 92 §1 kodeksu wykroczeń.
W tym samym miejscu i czasie prowadził pojazd mechaniczny, na drodze publicznej bez wymaganych do tego uprawnień, to wykroczenie z art.94 §1 Kodeksu Wykroczeń.
Jakie są zasady?
Przypominamy zasady ruchu drogowego naruszone przez kierujących.
Art. 92. § 1. kodeksu wykroczeń
Kto nie stosuje się do znaku lub sygnału drogowego albo do sygnału lub polecenia osoby uprawnionej do kierowania ruchem lub do kontroli ruchu drogowego,podlega karze grzywny albo karze nagany.
art. 97 kodeksu wykroczeń
Uczestnik ruchu lub inna osoba znajdująca się na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu, a także właściciel lub posiadacz pojazdu, który wykracza przeciwko innym przepisom ustawy z dnia 20 czerwca 1997 r. – Prawo o ruchu drogowym lub przepisom wydanym na jej podstawie,
podlega karze grzywny do 3000 złotych albo karze nagany.
art. 94 § 1 kodeksu wykroczeń
1. Kto na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu prowadzi pojazd mechaniczny, nie mając do tego uprawnienia, podlega karze aresztu, ograniczenia wolności albo grzywny nie niższej niż 1500 złotych.
§ 3. W razie popełnienia wykroczenia, o którym mowa w § 1, orzeka się zakaz prowadzenia pojazdów.
Art. 49 ust.2 pkt 4 ustawy prawo o ruchu drogowym
Zabrania się postoju:
4) w strefie zamieszkania w innym miejscu niż wyznaczone w tym celu;
Jak sprawę ocenił Sąd?
Ponieważ w obydwu przypadkach w sprawie należało orzec środek karny w postaci zakazu prowadzenia pojazdów mechanicznych, złożyliśmy stosowne wnioski do Sądu
W obydwu sprawach Sąd uznał, ze okoliczności i wina sprawców nie budzą wątpliwości
Konsekwencje prawne dla sprawców
Wyrok pierwszy
Sąd uznał obwinionego za winnego i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 2000,00 zł, orzekł wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na okres dwóch lat. Zobowiązał obwinionego do pokrycia kosztów dodatkowych w kwocie łącznie 270,00 zł.
Wyrok drugi
Sąd uznał obwinionego za winnego i wymierzył mu karę grzywny w wysokości 1800,00 zł, orzekł wobec niego zakaz prowadzenia pojazdów mechanicznych wszelkiego rodzaju na 6 miesięcy. Zobowiązał obwinionego do pokrycia kosztów dodatkowych w kwocie łącznie 250,00 zł.
Na wstępie napisaliśmy „Jest jeden element, który je łączy. Ważny element.” To przesłanie – jeżeli nie ma uprawnień do poruszania się pojazdami mechanicznymi po drogach publicznych, nie siadaj za kierownicą i nie ruszaj w miasto.
