W internecie można znaleźć mnóstwo „mądrych” porad o tym, jak unikać odpowiedzialności za wykroczenia, również drogowe. Nie będziemy z nimi dyskutować, bo sądowa rzeczywistość jest najlepszym argumentem przeciwko korzystaniu z tych „mądrości”.
O czym możecie przeczytać:
Przypomnienia o obowiązujących zasadach.
Pierwsze,
Drugie.
Co się wydarzyło?
Jak zareagował Sąd?
Na początek, dwa przypomnienia o obowiązujących zasadach
Pierwsze:
Art. 129b. ustawy prawo o ruchu drogowym
1. Kontrola ruchu drogowego w gminach lub miastach, które utworzyły straż gminną (miejską) może być wykonywana przez strażników gminnych (miejskich).
(…)
3. W ramach wykonywania kontroli ruchu drogowego w zakresie, o którym mowa w ust. 2, strażnicy gminni (miejscy) są upoważnieni do:
1) zatrzymania pojazdu, osoby poruszającej się przy użyciu urządzenia wspomagającego ruch lub jadącego wierzchem;
2) sprawdzania dokumentów, o których mowa w art. 38, oraz weryfikacji danych o:
a) pojeździe, w tym danych o dokumentach pojazdu, w centralnej ewidencji pojazdów,
b) kierującym pojazdem w centralnej ewidencji kierowców;
(…)
4) legitymowania uczestnika ruchu i wydawania mu wiążących poleceń co do sposobu korzystania z drogi, używania pojazdu lub urządzenia wspomagającego ruch;
5) wydawania poleceń:
a) osobie, która spowodowała przeszkodę utrudniającą ruch drogowy lub zagrażającą jego bezpieczeństwu,
b) kontrolowanemu uczestnikowi ruchu – co do sposobu jego zachowania;
6) sprawdzenia wykonania obowiązków określonych w art. 78 ust. 2;
7) żądania od właściciela lub posiadacza pojazdu wskazania komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie;
8) ustalenia tożsamości kierującego pojazdem na podstawie danych z Rejestru Dowodów Osobistych;
(podkreślenia własne)
Drugie:
Art. 96. Kodeksu Wykroczeń
§ 1. Właściciel, posiadacz, użytkownik lub prowadzący pojazd, który na drodze publicznej, w strefie zamieszkania lub strefie ruchu dopuszcza:
1) do prowadzenia pojazdu osobę niemającą sprawności fizycznej lub psychicznej w stopniu umożliwiającym należyte prowadzenie pojazdu,
2) do prowadzenia pojazdu osobę niemającą wymaganych uprawnień,
3) do prowadzenia pojazdu osobę znajdującą się w stanie po użyciu alkoholu lub podobnie działającego środka,
4) pojazd do jazdy pomimo braku wymaganych dokumentów stwierdzających dopuszczenie pojazdu do ruchu,
5) pojazd do jazdy, pomimo że pojazd nie jest należycie zaopatrzony w wymagane urządzenia i przyrządy albo pomimo że nie nadają się one do spełnienia swego przeznaczenia,
6) do korzystania z pojazdu samochodowego w sposób niezgodny z jego przeznaczeniem,
podlega karze grzywny.
(…)
§ 3. Tej samej karze podlega, kto wbrew obowiązkowi nie wskaże na żądanie uprawnionego organu, komu powierzył pojazd do kierowania lub używania w oznaczonym czasie. (podkreślenie własne)
Czyli?
Każdy właściciel, użytkownik pojazdu ma ściśle określone obowiązki, podczas kontroli ruchu drogowego prowadzonej przez nas, ma takie obowiązki również w czasie czynności wyjaśniających prowadzonych w związku z wykryciem wykroczenia, którego sprawcą był kierujący pojazdem (w tym przypadku) udostępnionym przez jego właściciela lub użytkownika.
Co się wydarzyło?
W dniu 24 lutego 2024 r. doszło do wykroczenia drogowego popełnionego przez kierującego pojazdem, którego właścicielem jest bohater naszej historii. Kierujący nie zgłosił się do nas, po zawiadomieniu o wykroczeniu. W związku z tym do złożenia zeznań został wezwany właściciel pojazdu. Ten zaś uznał, że nie ma takiego obowiązku i nic i nikt go nie zmusi do podania wymaganych przez nas informacji.
Tym samym popełnił wykroczenie z art. 96 § 3 Kodeksu Wykroczeń. Stosowny wniosek trafił do Sądu Rejonowego w Gliwicach.
Jak zareagował Sąd?
Po analizie przedstawionych przez nas dowodów, w przedmiotowej sprawie, Sąd uznał, że okoliczności czynu i wina obwinionego nie budzą wątpliwości.
Obwiniony został uznany za winnego popełnienia wykroczenia z art. 96 § 3 Kodeksu wykroczeń. Sąd wymierzył mu karę grzywny w wysokości 400 zł oraz zobowiązał do pokrycia kosztów postępowania w kwocie łącznej 110 zł.
